The group of people from Shalmari Dighalia ready for a Religious Tour to Borpeta Dham ...

ধৰ্মমূলক ভ্ৰমণত  বৰপেটা ধামলৈ ৰাওণা হোৱাৰ সময়ত কিছু শালমাৰী দীঘলীযা বাসী ভক্ত.....

A Volley Ball Coaching Program Sponsored by SDYS

A picture of Volley Ball Coaching Program 

কাতি বিহু বা কঙালী বিহুৰ শুভেচ্ছাৰে...

সমূহ বিহু প্ৰমী ৰাইজলৈ কাতি বিহুৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছা জানালো তথা সকলোৰে মংগল কামনা কৰিলো।।

A lamp for Kati Bihu

A paddy field of Assam

দুৰ্গা পূজাৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছাৰে...

দুৰ্গা  পূজাৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছাৰে...

হিন্দু দেৱী দুৰ্গাৰ আৰধনাকে কেন্দ্ৰ কৰি অনুষ্ঠিত হয় বাঙালি হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ বৃহত্তম ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক উৎসৱ দুৰ্গা পূজা বা দুৰ্গোৎসৱ। শাস্ত্ৰীয় অনুসাৰে আহিন মাহৰ শুক্লপক্ষত বা চত মাহৰ শুক্লপক্ষত দুৰ্গাপূজা পালন কৰা হয়। চ’ত অৰ্থাৎ বসন্তকালৰ দুৰ্গাপূজাক বাসন্তী দুৰ্গা পূজা আৰু আহিন অৰ্থাৎ শৰৎ কালৰ দুৰ্গা পূজাক শাৰদীয় দুৰ্গা পূজা নামে জনাজাত। ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ একাধিক ৰাষ্ট্ৰই দুৰ্গা পূজা পালন কৰে। ভাৰতৰ পশ্চিমবংগ, অসম ত্ৰিপুৰা বিহাৰ ঝাৰখাণ্ড আৰু উৰিষ্যাত দুৰ্গাপূজা সৰ্বাধিক জাকত জিলিকা হয় আৰু ৫ দিন যোৰা বাৰ্ষিক বন্ধৰ দিন হিচাপেও ঘোষনা কৰা হয়। বাংলাদেশৰ সংখ্যালঘু হিন্দু সলকেও দুৰ্গা পূজা পালন কৰে।

সাধাৰনতে আহিনৰ শুক্ল পক্ষৰ ষষ্ঠতম দিন তথা ষষ্ঠীৰ পৰা আৰম্ভ হৈ দশমী প্ৰযন্ত থাকে এই দুৰ্গোৎসব । এই পাঁচ দিন যথাক্ৰমে দুৰ্গাষষ্ঠী, মহাসপ্তমী, মহাষ্টমী, মহানবমী আৰু বিজয়া দশমী নামে জনাজাত । এই পক্ষটোক দেৱি পক্ষ নামেৰেও জনাযায় । পুৰ্ববৰ্তী অমাব্যাৰ দিনা এই দেৱিপক্ষৰ সুচনা হয় আৰু ইয়াক মহালয়া বুলিও জনা হয় । আৰু পুৰ্ণীমাৰ দিনাক লক্ষ্মীপূজাৰ দিন হিচাপে গণ্য কৰা হয় ।

শৈনিক শিল্পী বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা দিৱসৰ শুভ কামনা জনালো

শৈনিক শিল্পী বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা দিৱসৰ শুভ কামনা জনালো।

(Happy Bishnu Prashad Rabha Divas)

****বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা****

(জন্ম-৩১ জানুৱাৰী,১৯০৯ আৰু মৃত্যু-২০ জুন,১৯৬৯)

অসমৰ এজন কবি, সাহিত্যিক, নাট্যকাৰ, সংগীতজ্ঞ, নৃত্যবিদ, চিত্ৰকৰ, অভিনেতা আৰু মুক্তি যুঁজাৰু আছিল। কাশীৰ হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ত প্ৰদৰ্শন কৰা "নটৰাজ" নৃত্যত বিমুগ্ধ হৈ আৰু তেখেতৰ সাংস্কৃতিক বৰঙনিলৈ সন্মান জনাই সেইসময়ৰ হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপাচাৰ্য্য ড° সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণনে তেখেতক ১৯৩৯ চনত কলাগুৰু উপাধি প্ৰদান কৰিছিল।

শৈশৱ আৰু শিক্ষা

বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাই সেনা বিভাগৰ বিদ্যালয়ত শিক্ষাগ্ৰহণ আৰম্ভ কৰিছিল। কিন্তু হাইস্কুলীয়া শিক্ষা সাং কৰাৰ আগেয়েই পিতৃৰ মৃত্যু হোৱাত বিষ্ণু ৰাভা তেজপুৰত সম্বন্ধীয়া লোকৰ ঘৰত থাকিবলৈ লয়। তেজপুৰ চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ পৰাই ১৯২৬ চনত তেখেতে হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়।

তাৰ পাছত কলেজীয়া শিক্ষা গ্ৰহনৰ বাবে ৰাভা কলিকতালৈ যায়। তাৰ ছেইন্ট পউল কলেজৰ পৰা আই.এচ.চি. ঊৰ্ত্তীৰ্ণ হয় আৰু `ৰিপন কলেজ'ত নাম লগায়। পঢ়ি থকা কালত তেখেতে ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত যোগ দিয়ে আৰু ভাৰতীয় সমাজবাদী পাৰ্টি (বিপ্লৱী)ত যোগ দিয়ে। কিন্তু চোৰাংচোৱা পুলিচ ৰাভাৰ পাছত লগাত তেওঁ কলিকতাৰ পঢ়া এৰি কোচবিহাৰলৈ আহে আৰু 'ভিক্টোৰিয়া কলেজ'ত নাম লগায়। কোচবিহাৰতো তেখেত স্বাধীনতা আন্দোলনত যোগদান কৰে আৰু সেই অপৰাধত কলেজ কৰ্তৃপক্ষই বাধ্যতামূলক বদলিৰ নিৰ্দেশ দিয়াত ৰংপুৰ কাৰমাইকেল কলেজৰ কলা বিভাগৰ চতুৰ্থ বাৰ্ষিকত নাম ভৰ্তি কৰে। ইয়াতো আৰক্ষী তেখেতৰ পাছত লগাত পঢ়া আধাতে এৰি দি ১৯৩১ চনত ঘৰলৈ ঘূৰি আহে।

সংগ্ৰামী আৰু সাংস্কৃতিক জীৱন

ৰংপুৰ কলেজত পঢ়ি থকা কালতে ৰাভাই মাধৱচন্দ্ৰ বেজবৰুৱাৰ দ্বাৰা সম্পাদিত 'বাঁহী' আলোচনীৰ চিত্ৰলেখা বিভাগটো পৰিচালনা কৰিছিল আৰু 'আৱাহন' আলোচনীত প্ৰবন্ধ-পাতি লিখা-মেলা কৰিছিল। ১৯৩৫ চনত জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ জয়মতী কথাছবিত নৃত্য পৰিচালনাত সহযোগ কৰে।

১৯৩৫ চনত জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ জয়মতী চলচ্চিত্ৰত নৃত্য পৰিচালনাত সহযোগ কৰে। জ্যোতিপ্ৰসাদৰ লগ লাগি ১৯৩৫-৩৭ চনত ৰাভাই 'জয়মতী' আৰু 'শোণিত কুঁৱৰী' নাটকৰ বাণীবদ্ধ ৰূপ প্ৰস্তুত কৰিছিল। 

১৯৩৯ চনত কাশী হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আমন্ত্ৰণ ক্ৰমে বাৰানসীত 'তাণ্ডৱ নৃত্য' প্ৰদৰ্শন কৰি খ্যাতি অৰ্জন কৰে। ইয়াতেই সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণননে তেখেতক 'কলাগুৰু' উপাধি প্ৰদান কৰে।

১৯৪৫ চনৰ শেষৰ ফালে বিষ্ণু ৰাভা ভাৰতৰ বিপ্লৱী কমিউনিষ্ট দলৰ সংস্পৰ্শলৈ আহে। ১৯৪৬ চনত 'ছিৰাজ' বোলছবিৰ কামত কলিকতালৈ যোৱাৰ সময়তে সেই দলৰ নেতা সৌমেন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰক লগ পায় আৰু দলৰ সক্ৰিয় সদস্য হয়। ১৯৪৮ চনত বিপ্লৱী কমিউনিষ্ট দলক নিষিদ্ধ ঘোষণা কৰা হয়, আৰু ১৯৪৮ চনৰপৰা ১৯৫২ চলৈ ৰাভাই আত্মগোপন কৰি থাকে। সেই সময়ৰ বিষ্ণুৰাম মেধিৰ চৰকাৰে তেখেতৰ মূৰৰ দাম দহ হেজাৰ টকা ঘোযণা কৰিছিল। ১৯৫২ চনত গোৱালপাৰাৰ ঘিলাগুৰি গাঁৱত সপত্নীক গ্ৰেপ্তাৰ হয় আৰু এবছৰৰ বাবে জেললৈ যায়।

ৰাজনৈতিক জীৱন

১৯৫৫ চনত ৰাভাই ভাৰতীয় কমিউনিষ্ট দল (চি.পি.আই.)-ত যোগ দিয়ে আৰু এই দলৰ প্ৰাৰ্থীৰূপে ১৯৫৭ চনত বৰপেটা সমষ্টিৰপৰা বিধান সভাৰ নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দিতা কৰে। নিৰ্বাচনত ৰাভাৰ পৰাজয় হয়। ১৯৬২ চনত ভাৰত-চীন যুদ্ধৰ সময়ত চীনাপন্থী বুলি ৰাভাক আকৌ বন্দী কৰা হয় আৰু ন মাহৰ বাবে জেললৈ যায়। ১৯৬৭ চনত তেজপুৰৰপৰা নিৰ্দলীয় প্ৰাৰ্থী হিচাপে বিধান সভা নিৰ্বাচন প্ৰতিদ্বদন্দিতা কৰি জয়লাভ কৰে। ১৯৬৮ চনত কোকৰাঝাৰ সমষ্টিৰপৰা লোকসভাৰ নিৰ্দলীয় প্ৰাৰ্থীৰূপে থিয় হয় যদিও পৰাজয় বৰণ কৰে।

ব্যক্তিগত জীৱন

বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভাই ১৯৩৬ চনত যোৰহাটৰ সুগায়িকা প্ৰিয়লতা দত্তৰ লগত বিবাহ পাশত আবদ্ধ হয়৷ বিয়াৰ কিছুদিনৰ পিছতেই সন্নিপাত জ্বৰত আক্ৰান্ত হৈ প্ৰিয়লতা দত্তৰ মৃত্যু ঘটে৷ তাৰপিছতেই বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা নিৰুপমা দেৱীৰ সান্নিধ্যলৈ আহে৷ অৱশ্যে নিৰুপমা দেৱীৰ লগত বিষ্ণু ৰাভাই আনুষ্ঠানিকভাৱে বিবাহত বহা নাছিল৷ ১৯৫১ চনত বিষ্ণু ৰাভাই নলবাৰীৰ বেলশৰৰ নবীনচন্দ্ৰ মেধিৰ কন্যা কনকলতা মেধিক বিবাহ কৰাই৷ কনকলতা মেধিৰ ফালৰ পৰা বিষ্ণু ৰাভা দুটি পুত্ৰ সন্তান পৃথ্বীৰাজ ৰাভা (থুন্ থুন্) আৰু হেমৰাজ ৰাভা (মুন্ মুন্)ৰ পিতৃ হয় ১৯৬২ চনত কনকলতা মেধিৰ মৃত্যুৰ পিছত বিষ্ণু ৰাভাই গোৱালপাৰাৰ গোসাঁইগাওঁ অঞ্চলৰ বিন্নাকাটা গাঁৱৰ মোহিনীবালা বসুমতাৰীক বিয়া কৰাই৷ মোহিনীবালা বসুমতাৰীৰ ফালৰ পৰা বিষ্ণু ৰাভা দুটি সন্তানৰ পিতৃ হয় ৷ এই দুটি সন্তানৰ এগৰাকী আছিল কন্যা সন্তান যি জন্ম হৈয়েই মৃত্যুমুখত পৰে৷ পুত্ৰ সন্তানটিৰ নাম আছিল মেণ্ডেলা ৰাভা।

মৃত্যু

১৯৬৯ চনৰ ২০ জুন তাৰিখে ৰাতি ২-২৫ বজাত তেজপুৰত কলাগুৰুদেৱে মৃত্যুক সাৱতি লয়৷ পাকস্থলীত হোৱা কৰ্কট ৰোগত ভূগি তেখেতৰ মৃত্যু হয়।

সাহিত্য পঞ্জী

বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাই সংগীত, কবিতা ৰচনা কৰাৰ লগতে গল্প, উপন্যাস আৰু অসমীয়া সমাজ-সংস্কৃতিৰ বিষয়ক প্ৰবন্ধ পুথি ৰচনা কৰিছিল। ৰাভাদেৱৰ উল্লেখনীয় প্ৰকাশিত পুথি হ'ল:

উপন্যাস

• সোণপাহী

• মিচিং কনেং 

নাটক

• গেঙনি ৰেঙনি (নাটক)

প্ৰবন্ধ

• অসমীয়া কৃষ্টিৰ চমু আভাষ

• অতীত অসম

• মুক্তি দেউল 

গল্পসমূহ

• মামীৰ হাৰ

• কুৰি বছৰ জেইল

• জাল কেছ৷

• হিয়াৰ পুং৷

• জাল কেছ৷

• হিয়াৰ পুং৷

• ফুংকা (বড়ো ভাষাত ৰচিত) ৷

সংগীত, কথাছবি, নাটক, চিত্ৰকলা

বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা সংস্কৃতিৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ লগত জড়িত আছিল। সংগীত, নৃত্য, চিত্ৰকলা, আৰু অভিনয়ৰ উপৰি সংগীত পৰিচালক হিচাপে আৰু কথাছবি পৰিচালক হিচাপেও কাম কৰি গৈছে। ৰাভাই বহুতো কালজয়ী গীত (পৰজনমৰ শুভলগনত, লগন উকলি গ'ল, টিলাই টিলাই ইত্যাদি) ৰচনা কৰি থৈ গৈছে। তেখেতৰ ৰছিত আৰু সুৰাৰোপিত গানৰ বিশেষত্বৰ বাবে তেখেতে লেখা গীতবোৰ ৰাভা-সঙ্গীত হিচাবে পৰিচিত।তেজপুৰৰ বাণ ৰংগমঞ্চত নিয়মীয়াকৈ অভিনয় কৰা ৰাভাই পাছলৈ যাত্ৰা-পাৰ্টিৰ লগত নাটকত অভিনয় কৰাৰ উপৰিও কেবাখনো অসমীয়া ছবিত অভিনয় কৰিছিল।প্ৰথম অসমীয়া কথাছবি "জয়মতী" নিৰ্মাণত তেখেতে জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাক নৃত্য পৰিচালনাৰ লগতে আন কেবাটাও বিষয়ত সহায় কৰিছিল। তেখেতৰ অভিনীত বোলছবি এৰা বাটৰ সুৰ, প্ৰতিধ্বনি।ফণী শৰ্মাৰ সতে যুটীয়া ভাৱে পৰিচালনা কৰিছিল তেতিয়ালৈ আটাইতকৈ সফল বোলছবি ছিৰাজ।

সন্মান

বিষ্ণু ৰাভাৰ প্ৰতি সন্মান জনাই প্ৰতি বছৰে ২০ জুন তাৰিখটো "বিষ্ণু ৰাভা দিৱস" ৰূপে পালন কৰা হয়। তেখেতৰ জন্ম শতবাৰ্ষিকী উপলক্ষে ৩১.০১.২০০৯ তাৰিখে ভাৰত চৰকাৰে এটি বিশেষ ডাকটিকট উন্মোচন কৰে।। তেখেতৰ স্মৃতিত সাংবাদিক তিলক দাসে "বিষ্ণু ৰাভা এতিয়া কিমান ৰাতি (গ্ৰন্থ)" আৰু "বিষ্ণু ৰাভা পুণৰ আহিব উভতি" শীৰ্ষক দুখন জীৱনীও লিখি উলিয়াইছিল ৷

কলাগুৰু বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা বঁটা

বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাৰ সোঁৱৰণত অসম চৰকাৰে কলাগুৰু বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা বঁটা স্থাপন কৰে। অসমৰ সংস্কৃতি আৰু কৃষ্টিৰ জগতলৈ বিশেষ অৱদান আগবঢ়োৱা ব্যক্তিক এই বঁটাৰে সন্মানীত কৰা হয়।

কালজয়ী অসমীয়া কবিতা

জ্যোতিপ্রসাদ আগৰৱালা

বিশ্বশিল্পী

শিল্পী মই তিনিও কালৰ
                অতীতৰ
                  বৰ্তমানৰ                                                                                                                                                                  
                    অনাগত ভৱিষ্যতৰ
       আদিতেই যাত্ৰা কৰি অনাদিলে যাওঁ,
ধ্বংসৰ মাজেদি মই
              ৰূপান্তৰেদি ৰূপ পাই
              নৱতম সৃষ্টিৰ শলিতা জ্বলাওঁ 
জনতাৰ হৃদয়ত মোৰ সোণোৱালী দেশ
           মই পিন্ধো বিশ্ববেশ
        নতুন দৃষ্টিৰে চাওঁ সৃষ্টি অনিমেষ 
        নানা ভাষা
        নানা আশা
 নানা জাতি-বৰ্ণ জিনি
     মই শুনো ৰিণি ৰিণি
     বিশ্ব-জনতাৰ এক অপূৰ্ব্ব সঙ্গীত 
সেই সঙ্গীতৰ প্ৰতিধ্বনি
   তোলোঁ মোৰ
      গানে সুৰ
         সাম্যৰ
            সমৃদ্ধিৰ
               সৌন্দয্যৰ্ৰ
            
                মহামহত্বৰ
   পাতিবলে’ শান্তিৰ নৱলোক
               এই পৃথিৱীত 
মোৰ কল্পনা-মেধা, বুদ্ধি-মনীষাৰে
   মোকে কৰি সংস্কৃতিৰ অপূৰ্ব্ব আধাৰ
        মোকে শলিতা কৰি জ্বলাওঁ
            বিশ্ব-চাকি
                 বিশ্ব-জনতা পূজাৰ;
সেই পূজাৰ প্ৰধান অৰ্ঘ্য কৰি
        মই দিওঁ উপহাৰ
        মোকে কৰি ষোড়শোপচাৰ 
   বিশ্ব জুৰি জনতাৰ জয়জয়কাৰ
             হওক জয়জয়কাৰ 

                                                                                                                                                                           

অসমীয়া ডেকাৰ উক্তি

শক্তি পুত্ৰ মই
ভক্তি বুকুত লই
মূক্তি প্ৰয়াসী হই
     অৰ্জ্জুন মই, গাণ্ডীবী মই,
         ময়েই ধনঞ্জয় – মৃত্যুক কৰিছোঁ জয়;
ময়ে অসমৰ
ময়ে ভাৰতৰ
         ময়ে ডেকা ল’ৰা অগ্নিময় ।
     ময়ে ভাৰতৰ নবীন সূৰ্য্য
     পূৰ্বাচলত বজাওঁ তূৰ্য্য্
মোৰ পোহৰৰ গানে
আকাশে আকাশে, দেশে মহাদেশে
         মুগ্ধ কৰিব আলোক যাত্ৰী
         শেষ হ’ব শেষ নোহোৱা ৰাত্ৰি
             কৰিম জগত জয়
             নবীন সূৰ্য্য মই ।

উপচি আহিব পোহৰৰ ধল
    লুইতৰ দৰে ফেনে – ফোটোকাৰে
    ফেনিল শুভ্ৰ জ্যোতি – প্ৰপাতৰ জল ।
হাতীপটীয়েদি ঐৰাবাটেদি
কত নগৰৰ অলি – গলিয়েদি
কত মেধাবীৰ মহামনীষীৰ
         মনৰ মাজেদি
    কবীন্দ্ৰ জিনি হ’ম
         মহামনীষাৰ মহাসাগৰত ৰ’ম ।

Sahityarathi Lakshminath Bezaboa

Father: Dinanath Bezbaroa
Mother: Thaneswari Devi

1864: Born in a boat on the Brahmaputra river, near the village of Ahataguri in Assam while his father Dinanath Bezbaroa, who was a judicial officer in Assam Government Service, was going down the Brahmaputra on a transfer order from Nowgong to Barpeta.

1886: Passed Entrance Examination (University of Calcutta) from Sivasagar Government High School.

1888: Passed First Arts Examination (FA Exam) from City College, Calcutta. The Asamiya Bhashar Unnati Sadhini Sabha was founded in Calcutta with Chandrakumar Agarwala and Hemchandra Goswami, with the monthly journal, Jonaki.

1890: Passed Bachelor of Arts Examination from General Assembly's Institution.

1891, March 11: Married Prajnasundari Devi. Four daughters were born, Surabhi (born June 1895, and died when she was five), Aruna (married to Satyavrata Mookherjee), Ratna (Married to Rohinikanta Barooa) and Dipika (became a Christian nun).

1899: Took up timber trade with Bholanath Barooah.

1910-1935: Brought out the 'Banhi' under his own editorship.

1916: Presided over the Assam Students' Conference at Gauhati.

1924: Presided over the Assam Literary Conference at Gauhati.

1931, December 29: 'Rasaraj' title to Lakshminath Bezbaroa by Asam Sahitya Sabha (1931, Sivasagar session). In the felicitation letter by Asam Sahitya Sabha , the word 'Sahityarathi' was used for the first time for Bezbaroa.

1933: Delivered a speech on 'Vaishnavism in Assam' in Baroda at the invitation of the Maharaja Gaekwad Sir Sayaji Rao.

1937, August: Returned to Assam.

1938, March 26: Passed away at Dibrugarh, Assam

Important Publications of Lakshminath Bezbaroa

Poems:

• Kodom Koli (1913)
• Podum Koli (1968)

Fiction:

• Podum Kunwori (Historical Novel, 1905)
• Jonbiri (Short Stories, 1913)
• Surabhi (Short Stories, 1909)
• Sadhukothar Kuki (Short Stories, 1912)

Collection of Folk-tales:

• Burhi Aair Sadhu (1911)
• Kokadeuta aru Natilora (1912)
• Junuka (1910)

Dramas:

• Litikai (1890)
• Belimar (1915)
• Chikarpati-Nikarpati (1913)
• Nomal (1913)
• Joymoti Kunwori (1915)
• Chakradhwaj Singha (1915)
• Pachoni (1913)

Satirical Essays:

• Kripabor Baruar Kakotor Topola ( Kripabor Barua's Bundle of Papers, 1904 )
• Barbaruar Bhabor Burburoni (Bubbles of Thought from Barbarua)
• Barbaruar Buloni (The Audience Chamber of Barbarua)
• Kripabor Baruar Obhatani ( Turning back of Kripabor Barua, 1909 )

English Books:

• History of Vaishnavism in India
• Rasalila of Sri Krishna (The Baroda Lectures, 1934)
• The Religion of Love and Devotion (1968), including the Boroda lectures and two other essays.

Biographical Works:

• Mahapurush Sri Sanakaradev aru Madhabadev (1914)
• Dangariya Dinanath Bezbaroar Sonkhipto Jibon Choritro (1909)
• Mor Jiwon Soworon (Autobiography)
• Bezbaroar Bangshawoli (Family History)
• Sankaradeva (1911)

Other Writings:

• Bakhor (1914)
• Tottwo Kotha
• Sri Bhagawat Kotha (1915)
• Sri Krishna Kotha
• Bharatavarshar Buronji (1910)
• Asomiya Bhasha Aru Sahitya
• Kamot Krititwo Lobhibor Sonket (1903)
• Hanhi Dhemali
• Presidential Address (1924)

(From www.sahityarathi.com)

বিশ্ব মাতৃ দিৱস

বিশ্ব মাতৃ দিৱস উপলক্ষ্যে সকলো মাতৃলৈ হিয়াভৰা ওলগ যাচিলোঁ।

Mother’s Day is a day for many people to show their appreciation towards mothers and mother figures worldwide. It is an annual event but is held at different dates in the calendar, depending on the country.

What do people do?

Many people remember their mothers and mother figures on Mother’s Day. Mother figures may include stepmothers, relatives, mothers-in-law, a guardian (eg. a foster parent), or a family friend. There are many different ways to celebrate Mother’s Day. They include (but are not limited to):

• Giving cards, flowers, or cakes.
• Family gatherings or visits.
• Family breakfasts, brunches, lunches, and dinners either at home, at a café or at a restaurant.
• Personal phone calls, particularly from children who live away from their mothers and/or mother figures.
• Mother’s Day poems and messages.
• Gifts of chocolate, jewelry, accessories, clothing, hobby equipment or tools, handmade items, or gift vouchers.

 A day at the movies with mothers and/or mother figures.

Mother’s Day is celebrated in different countries, including China where carnations are popular Mother’s Day presents. Some groups in Samoa organize elaborate song and dance performances throughout the country. They celebrate the contributions that mothers make to Samoan society.

Public life

Mother’s Day falls on different days depending on the countries where it is celebrated. It is held on the second Sunday of May in many countries, such as Australia, Canada and the United States. It is held exactly three weeks before Easter Sunday in the United Kingdom. Sundays are usually non-school and non-working days in these countries.

Mother’s Day is an annual public holiday in countries such as Costa Rica (August 15, on the same day as Assumption Day), Georgia (March 3), Samoa (second Monday of May), and Thailand (August 12). Restaurants and cafes may be busier than usual as some people take their mothers out for a treat.

Background

Early Mother's Day celebrations can be dated back to the spring celebrations to honor Rhea, the Mother of the Gods, in ancient Greek civilization, according to some sources. Later, Mothering Sunday in the United Kingdom was traditionally a day for people to visit the church where they were baptized, although it now also celebrates motherhood in modern times.

The modern-day origins of Mother's Day can be attributed to two women – Julia Ward Howe and Anna Jarvis, who were important in establishing the tradition in the United States. Around 1870, Julia Ward Howe called for Mother's Day to be celebrated each year. It continued to be held in Boston for about 10 years under her sponsorship, but died out after that. Other sources say that Juliet Calhoun Blakely initiated Mother’s Day in Albion, Michigan, in the late 1800s. Her sons paid tribute to her each year and urged others to honor their mothers.

In 1907, Anna Jarvis held a private Mother's Day celebration in memory of her mother, Ann Jarvis, in Grafton, West Virginia. In 1908, she played a key role in arranging a church service that attracted 407 children and their mothers. A Mother’s Day International Association was founded in 1912 to promote the holiday in other countries. Mother’s Day has grown increasingly popular since then.

Many people believe that Mother’s Day is now largely commercialized, with card companies, flower shops, jewelry stores, gift shops, restaurants, hotels, and department stores advertising promotions and special deals for this event. Anna Jarvis, in her lifetime, unsuccessfully filed a lawsuit to stop the over-commercialization of Mother's Day.

Symbols

There are various ways to show an appreciation for mothers and mother figures on Mother’s Day. They include white carnations, which Anna Jarvis asked to be the official symbol for the day, as well as the International Mother’s Day Shrine. This shrine is dedicated to the preservation of motherhood. The structure is listed on the National Register of Historic Places in the United States. It is located together with a museum at Grafton, West Virginia, and aims to preserve, promote and develop the spirit of motherhood.

ৰঙালী বিহুৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছা জনালো

ৰঙালী বিহু আৰু নৱ বৰ্ষৰ আন্তৰিক শুভেচ্ছা জনালো।

আজিৰ শিশু কাইলৈ দেশৰ নাগৰিক

আজিৰ শিশু কাইলৈ দেশৰ নাগৰিক হ'ব। গতিকে ইহতক আজিয়েই শিক্ষিত  কৰি গঢ়িব নোৱাৰিলে দেশৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে আমি সকলোৱে দায়ী হ'ম।কথাষাৰ আমি সকলোৱে এবাৰ ভৱা উচিত।

ফাকুৱা উৎসৱৰ ওলগ জনালো

ফাকুৱা উৎসৱৰ ওলগ জনালো

ফাকুৱা উৎসৱ

ফাকুৱা ফাগুণ মাহৰ পূৰ্ণিমাত হিন্দু ধৰ্মৰ লোকসকলে উদযাপন কৰা ৰঙৰ উৎসৱ৷ ফাকুৱাক দৌলোত্‍সৱ, ফল্গুত্‍সৱ, ফাগুৱা, ফাকু, মদনোত্‍সৱ আদি বিভিন্ন নামেৰে জনা যায়। সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষতে হিন্দুসকলৰ প্ৰাচীনতম উৎসৱসমূহৰ ভিতৰত ফল্গুৎসৱ ফাগুন বা চ'ত মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিত পালন কৰা হয়৷ এই উৎসৱ প্ৰাচীন মদন পূজাৰ এক আনুষংগিক উৎসৱ৷ হিন্দুসকলৰ আৰাধ্য দেৱতা শ্ৰীকৃষ্ণ বা বিষ্ণুৰ উদ্দেশ্য কৰি এই উৎসৱ পালন কৰা হয়৷ ধৰ্মীয় আৰু লৌকিক পৰম্পৰাৰে পালন কৰা হোলী উৎসৱৰ সৃষ্টিৰ সৈতে বহুতো পৌৰাণিক আখ্যান জড়িত হৈ আছে৷

পৌৰাণিক আখ্যান

পোৰাণিক আখ্যানত এই দিনটোক 'কাম দহনৰ দিন' বুলি উল্লেখ কৰিছে৷ আখ্যান অনুসৰি এসময়ত গিৰিৰাজ হিমালয়ৰ কন্যা পাৰ্বতীয়ে আদিদেৱ মহাদেৱক স্বামীৰূপে পাবলৈ কঠোৰ ব্ৰতত ব্ৰতী হৈছিল৷ কিন্তু মহাপ্ৰভু স্বয়ং তেতিয়া তপস্যত বিলীন হৈ আছিল৷ তেওঁৰ সৈতে দেৱী পাৰ্বতীৰ বিবাহ কাৰ্য সম্পন্ন কৰি দিয়াৰ অন্য উপায় নেদেখি দেৱতাসকলে কামদেৱক 'কামবাণ' নিক্ষেপ কৰিবলৈ দিছিল৷ মহাদেৱৰ তপ ভংগ হোৱাত তেওঁৰ প্ৰথম ক্ৰোধ দৃষ্টি কামদেৱৰ ওপৰত পৰে৷ তেওঁৰ ত্ৰিনয়নৰ জুইত কামদেৱ ভস্মীভুত হয়৷ কামদহনৰ এই আখ্যানে মূলত সাংসাৰিক লোভ, মোহ, কাম, ক্ৰোধ ত্যাগৰেই প্ৰতিনিধিত্ব কৰে৷

আন এক আখ্যান অনুসৰি হিৰণ্যকশিপুৱে তেওঁৰ পুত্ৰ প্ৰহ্লাদক মাৰিবলৈ ভগ্নী হোলীকাক নিৰ্দেশ দিছিল৷ হোলীকাই নিজৰ শৰীৰৰ জুইৰে প্ৰহ্লাদক ভস্মীভূত কৰিবলৈ গৈ নিজেই নিঃশেষ হৈ গ'ল৷ হোলীকাই মৃত্যুক্ষণত নিজৰ ভুল বুজিব পাৰি প্ৰহ্লাদৰ ওচৰত ক্ষমা প্ৰাৰ্থনা কৰে৷ প্ৰহ্লাদে বৰ দিলে যে মৃত্যুৰ পিছত বছৰত অন্ততঃ এদিন মানুহে হোলীকাক স্মৰণ কৰিব৷ এই হোলীকাৰ পৰাই হোলী শব্দৰ সৃষ্টি হৈছে বুলিব পাৰি৷ সেয়ে বিভিন্ন ঠাইত ফাকুৱাৰ আগদিনা অপশক্তি হোলীকাক দাহ কৰা হয়৷

উৎসৱৰ বিৱৰণ

ভাৰতৰ বিভিন্ন ঠাইত ফাকুৱাৰ আগদিনা ৰাতি এটা মেজি সাজি তাৰ চাৰিওফালে নৃত্য-গীত গাই আনন্দ কৰে৷ উত্তৰ ভাৰতৰ কোনো কোনো ঠাইত এই উৎসৱ এসপ্তাহৰ বাবে পালন কৰে৷ ঠাইবিশেষে মানুহৰ ঘৰবোৰ ৰং কৰায়, ঘৰৰ পদূলি, দুৱাৰমুখ আদিত ফাকুগুৰি আৰু ফুলেৰে সজাই তোলে৷

অসমৰ দৌল উৎসৱ

ফাকুৱাৰ লগত জড়িত অসমৰ উৎসৱক "ফল্গুৎসৱ" বা "দৌল উৎসৱ" বোলা হয়৷ বৰপেটাত দৌলোত্‍সৱ তিনিৰ পৰা পাঁচদিনলৈকে পালন কৰা হয়। ইয়াৰ প্ৰথম দিনটোক ‘গোন্ধযাত্ৰা’ দ্বিতীয় দিনটোক ‘ভৰ দেউল’ আৰু তাৰ পাছৰ দিনা ‘সুঁৱেৰী’ বোলা হয়।

অসমৰ প্ৰতিটো উৎসৱ ধৰ্মীয় পৰম্পৰাৰ লগত যুক্ত হৈ থাকে৷ এই ফালৰ পৰা দৌল উৎসৱৰো ইতিহাস নথকা নহয়৷ অসমত দৌল উৎসৱৰ পাতনি মেলে মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে ২১ বছৰ বয়সতে গুৰুজনাই বৰদোৱাত এই উৎসৱ পালন কৰিছিল৷ দ্বিতীয়তে বৈকুণ্ঠপুৰী বৰপেটা ধামত দৌল উৎসৱ প্ৰচলন কৰিছিল বৰপেটা সত্ৰৰ মথুৰা দাস বুঢ়া আতাই ১৫১৮ শকত৷ সেই দিনাৰে পৰা পৰম্পৰাগতভাৱে জাকজমকতাৰে বৰপেটা সত্ৰত দৌল উৎসৱ পালন কৰি অহা হৈছে৷ স্থানীয় ভাষাত এই উৎসৱক দেউল বোলা হয়৷ ধৰ্মীয় আচাৰ, ভক্তিৰস আৰু লোক-পৰম্পৰাৰ অপূৰ্ব সমন্বয়ৰ উদাহৰণ হ'ল বৰপেটাৰ দৌল উৎসৱ৷

(উৎস- অসমীয়া ৱিকিপিডিয়া)